The Gapscene, a first acquaintance

The Gapscene, a first acquaintance

The Gapscene, or Garmisch-Partenkirchen scene is a sidesplitting comic, drawn by someone, whose life – because of his psychiatric background – mainly takes place along the frayed edges of the society. You could discribe the Gapscene in the following hilaric way:

In a quiet little room simply count until eighteenmillionthreehundredsixtyfivethousendtwohundred- fourtythree on your – with paperfilm equipped – countingmachine, while outside – during a dance-act by “nearly anorexics” – the corks of the champagne bottles get removed, because of a schoolmate, who finally weights 250 kilo, after years of binging. 

When this absurd kind of humor insires you, I would suggest you to get to know the Gapscene quickly. This comic, which mainly takes place in the from spectacular snow covered mountains surrounded town of Garmisch-Partenkirchen (once residence of the author) will be a joy of recognation for every “life artist”, “neurotic”, “weirdy”, “hyperkinetic” or “autist” with self-deprecation. Nevertheless, you don’t have to be an outsider for laughing loudly when you read the “Garmisch-Partenkirchner Scenes”. Everyone who recalls his or her young wild years sentimentally, or enjoys them right now, will appreciate the Gapscene all the time.

It isn’t without reason that the motto of the author is: “treasure the child inside of you”

 

De belangrijkste leden van de Gapscene Cast

Peter Pet

Een driftige, hyperactieve maar tegelijkertijd o zo gevoelige teenager die altijd een baseballpet draagt. door zijn emotionele onbezonnenheid begrijpen veel mensen niets van hem, behalve zijn vrienden en zijn vriendinnetje Sabine.

“kom niet meer in mijn blikveld, jij “Toonloze toonladder!”, jij “Vulgaire varkensboer!”, jij “Triviale takketrut!”

Sabine

Een mooi, maar stiekem heel onzeker meisje, dat er veel van houdt om haar petdragende vriendje -waarvan ze zielsveel houdt- bij de neus te nemen.

“Peter beheers je! …of ik maak het uit!”

Helmut

Een vraatzuchtige inhalige vetzak met maar een grote passie; eten, eten en nog eens eten. Dat dit hem ook aan te zien is moge natuurlijk duidelijk zijn.

“Helmut heeft honger en wil onmiddellijk eten!!!!!!, …want anders is Helmut morgen voor vijftig procent verdwenen!

Frau Stangl

Een broodmagere totaal neurotische vrouw die er werkelijk alles voor over heeft om goed op gewicht te blijven. De aantrekkingskracht tot Helmut, haar absolute tegenbeeld, kent geen grenzen.

“Men eet te veel, men eet te vet! Men eet geen radijs maar wel kroket!”

Eblal

Zijn enige echte vriend is zijn calculator (zo’n ouderwetse met zo’n papieren rolletje) waarop hij al jaren telt. Doormiddel van de “+” de “1” en de “=” toets heeft hij al miljoenen verzameld.

“Peter, ik ben vandaag al weer 1321 getallen verder gekomen. Ik ben al bij de 22.329.856. Wat ben ik al ver, hè?”

Heinz

Een zachtgekookt ei, net zoals zijn vader Herman. Als moeder de vrouw bij de Qomma supermarkt achter de kassa heeft plaatsgenomen maken beide heren van de gelegenheid gebruik om met de poppen te spelen en moeders jurken aan te trekken.

“Petertje, mag ik ook zonder kleertjes op jouw webpaginatje staan?”

….en dan hebben we natuurlijk ook nog Rappo, Alex, Willem, Gerard, Liesl, Azlal, Steffi, Emma en nog een aantal meer. Maar die leer je allemaal zeker kennen wanneer je ’n Gapscene-album openslaat.

Gapscene, leven aan de rafelrand in een gedateerde alpenstad

Gapscene, leven aan de rafelrand in een gedateerde alpenstad.

De Gapscene – ofwel Garmisch-Partenkirchen Scene – is een doldwaze strip, getekend door iemand , waarvan het leven zich – vanwege zijn psychiatrische achtergrond – grotendeels aan de rafelranden van de maatschappij afspeelt. Je zou de sfeer van de strip wellicht als volgt kunnen schetsen:

Op een klein donker kamertje lekker tot achttienmiljoendriehonderdzesenvijftigduizendtweehonderd- drienenveertig (18.356.243) tellen op je met telrol uitgeruste rekenmachine, terwijl buiten – onder genot van een dansact van “bijna-anorexiagevallen” – de champagneflessen van hun kurken worden ontdaan, omdat een klasgenootje na jaren van uitzinnige schranspartijen eindelijk 250 kilo weegt.

Als dit soort humor absurde humor jou aanspreekt, dan raad ik je aan om heel snel met de Gapscene kennis te maken. Deze strip, die zich voor een groot gedeelte afspeelt in het tussen de besneeuwde bergtoppen gelegen Garmisch-Partenkirchen (lang geleden een gerenommeerde toeristenbestemming en ooit de woonplaats van de auteur), zal voor elke “levenskunstenaar”, “neuroot”, excentriekeling”, “ADHDer” of  “autist” met een gezonde portie zelfspot een waar feest van herkenning zijn. Toch hoef je echt geen “maatschappelijk buitenbeentje” te zijn om tijdens het lezen van de “Garmisch-Partenkirchner Szenen” krom te liggen van het lachen. Iedereen die met weemoed terugdenkt aan zijn of haar wilde jonge jaren, of op dit moment in zijn of haar jonge wilde periode zit, zal de Gapscene zeker waarderen.

De lijfspreuk van de auteur luidt niet voor niks “koester het kind in jezelf”.

Eblal spaart getallen

Kip teriyaki

Bergtour