Brighton Rock(s) Deel 2
The Seven Sisters, de beroemde krijtrotsen van Zuid Engeland
Ik was net negen toen ik voor het eerst van mijn leven in aanraking kwam met de krijtrotsen van Zuid Engeland. Dat was in de zomer van 1981. Omdat ik me flink had gehouden tijdens een bezoek aan de tandarts, mocht ik van mijn moeder bij een speelgoedwinkel in Goirle een klein cadeautje uitzoeken. Enkele ogenblikken later was ik de trotse bezitter van het Kuifje album “De zwarte rotsen”.
In het album “De zwarte rotsen” komt Kuifje op het spoor van een bende valsemunters. Dit voert hem uiteindelijk naar een ruïne op een afgelegen rotspunt voor de ruige westkust van Schotland (niet ver van het fictieve plaatsje Kiltoch). Het had overigens niet veel gescheeld of hij had daar nooit zijn missie met succes kunnen voltooien. Een van de meest kritieke momenten in dit opzicht was de ontvoering van Kuifje door twee bendeleden. Als Kuifjes viervoetige metgezel Bobbie niet op het lumineuze idee was gekomen om z’n tanden in een van de achterpoten van een in de buurt grazende geit te zetten en deze op de twee bandieten af te sturen, had Kuifje slechts aan de kogel kunnen ontkomen door vanaf een torenhoge krijtrots de dood in te storten. De bewust rots, ten oosten van de kustplaats Seaford (in het Kuifje album Eastdown geheten), had dan vast een bedevaartsoord geworden voor de fans van een van ’s werelds bekendste striphelden.
De valkuil van het Visitor Centre
Voordat ik afreisde naar Zuid Engeland hoorde ik van diverse mensen dat ik een bezoek aan de krijtrotsen gerust kon overslaan. Ze zouden bij langer na niet zo imposant zijn dan in reisbrochures wordt beweerd. Op grond van prachtige foto’s, die ik van de “Sussex Heritage Coast” kende begreep ik dit eigenlijk niet zo goed. Pas toen ik, zittend op de bank in de flat van Jason aan Hereford Court in Brighton, m’n uitstapje naar de beroemde kliffen voorbereidde vielen de teleurstellende ervaringen van een aantal mensen die mij voor waren geweest op hun plek. Kijkend op de kaart van het gebied viel mij eigenlijk onmiddellijk op dat het Seven Sisters Visitor Centre in West Dean eigenlijk geen geschikte plek is om de “cliff trail” te starten. Hoewel er weliswaar een mogelijkheid bestaat om naar de beroemde viewpoints te komen, wordt de bezoeker vanaf daar eigenlijk automatisch naar de voet van de kliffen geleid, een plek waarvandaan de beroemde uitzichtpunten niet bereikbaar zijn. Daartoe zou het water van Cuckmere Haven moeten worden overgestoken, maar een fatsoenlijke mogelijkheid daartoe ontbreekt. Slechts bij eb kan via de golfbrekers op bijna acrobatische wijze deze oversteek worden gemaakt. Slechts weinigen wagen zich hier echter aan.
Startpunt Seaford
Wanneer je de Seven Sisters wilt beleven zoals ze in menig reisbrochure staan afgebeeld, raad ik je aan om in Seaford te starten. Wanneer je vanuit Brighton de bus neemt sta je er binnen pakweg drie kwartier. De bus passeert daarbij het weinig pittoreske New Haven, waar vandaan je diverse ferry’s richting Frankrijk kunt nemen. In Seaford – waarvandaan de Heritage Coast zich in oostelijke richting uitstrekt – is het toerisme, in tegenstelling tot veel andere plaatsen aan de kust van Sussex, bescheiden gebleven. De niet al te grote plaats kent een compacte fraaie historische dorpskern, een ietwat kale kustpromenade en een mooi breed strand. Vanaf de kustpromenade en het strand zie je Seaford Head, de eerste van een lange reeks hoge krijtrotsen, in oostelijke richting opdoemen.
Seaford Head, de beroemde krijtrotsformatie meer dan een uur recht voor je
Direct buiten Seaford start de “Heritage Coast trail”. Een stijl pad baant zich langs het terrein van een uitgestrekte golfbaan omhoog. Rechts van het pad (de kant waar het grasland abrupt plaatsmaakt voor de stijle witte rotspartijen) verschijnen de eerste bordjes met het opschrift “Do not pass! be aware that chalk cliff falls are common in this area”. Tegelijkertijd ontvouwd zich achter je een fraai panorama op de kustlijn van Seaford en New haven. Een fraai begin van een lange trail. Als je het hoogste punt van Seaford Head hebt bereikt zal dit uitzicht echter snel vergeten zijn. Vanaf de plek waar Iwan en Wronzoff (de handlangers van dokter Müller) Kuifje voor een onmogelijke keuze proberen te stellen, presenteren de Seven Sisters zich plotseling in hun volle glorie.
Vanaf Seaford Head tot aan de cottage van Cuckmere Haven (de andere beroemde fotospot van de Heritage Coast), is het nog ruim een uur lopen. Maar dat is absoluut niet erg. Hoe dichter je “de zeven zussen” nadert, hoe imposanter ze worden. Als je denkt het mooiste uitzicht wel te hebben gehad dient zich nòg een mooiere “view” aan. De late ochtendzon, die ervoor zorgt dat binnen de fel opgelichte rotspartijen ruimte blijft voor een subtiele schaduwwerking, maakt daarbij het plaatje helemaal af. Ofschoon het wandelweer ideaal was toen ik deze tocht maakte, is het frappant hoe weinig mensen ik tot na de oversteek van Cuckmere Haven ben tegen gekomen. Já, ik heb ‘m inderdaad gemaakt, de risicovolle oversteek via de golfbrekers van Cuckmere Haven, die het prachtige pad over Seaford Head strikte gescheiden houden van het kiezelstrand waar alle bezoekers van het Visitor Centre bijna automatisch naar toe worden geleid. Maar voor ik me aan deze risicovolle onderneming waagde heb ik uitgebreid genoten van dat andere reisbrochureplaatje; inderdaad, de cottage van Cuckmere Haven met op de achtergrond de Seven Sisters. Een mooiere plek om je lunchtrommeltje open te trekken is nauwelijks denkbaar.
Het kiezelstrand van de “disappointing” people
Het kiezelstrand dat links op de hierboven geplaatste foto te zien is, is de plek waar vanuit het Visitor Centre het gros van de toeristen terecht komt. Je maakt op die plek weliswaar onderdeel uit van beide beroemde uitzichten maar beleefd ze eigenlijk niet. Mensen lopen, soms met meer dan 10 tegelijk naar de voet van de eerste der zeven zussen (prominent aanwezig op de foto hierboven) en kijken omhoog. Een aantal onderneemt vanaf het kiezelstrand de klim naar de eerste “sister” en geniet daar van het uitzicht dat weliswaar fraai is maar niet vergelijkbaar met dat vanaf Seaford Head of (in iets mindere mate) Belle Tout Lighthouse, waar ik later die dag ook nog zou komen. Zo ongeveer het meest spectaculaire wat de bezoekers, die zich tot het kiezelstrand beperken, te zien krijgen zie je op de foto hieronder.
Letterlijk lopen over de zeven zussen
Vanaf Cuckmere Haven kan in oost-zuid-oostelijke richting over de Seven Sisters worden gewandeld. Deze wandeling is zwaarder en langer dan dat deze op het eerste gezicht lijkt, maar zeker de moeite waard. Als je na het passeren van de eerste “zus”, de Haven Brow, de toeristen achter je hebt gelaten slingert het pad zich door een gebied met uitgestrekte golvende weiden. Omdat de afstand tussen het wandelpad en de bovenrand van de kliffen bijna nergens groter is dan pakweg 100 meter, heb je tijdens deze tocht – die eindigt in Birling Gap – vrijwel voortdurend een fraai uitzicht op zee. Ik hoopte tijdens deze wandeling ergens de kust van Normandië te ontwaren maar daarvoor is de breedte van The English Channel hier toch al iets te groot. Het aantal meters dat tussen de “zussen” telkens moet worden geklommen en gedaald is overigens aanzienlijk. Als het hierbij telkens om 50 meter hoogteverschil gaat heb ik zeker niet gelogen. Als je na de Haven Brow ook de Short Brow, Rough Brow, Brass Point, Flat Hill, Bailey’s Hill en Went Hill hebt overwonnen en bij de uitspanning van Birling Gap bent belandt ben je ruim twee uur verder.
