Gapscene, leven aan de rafelrand in een gedateerde alpenstad.
De Gapscene – ofwel Garmisch-Partenkirchen Scene – is een doldwaze strip, getekend door iemand , waarvan het leven zich – vanwege zijn psychiatrische achtergrond – grotendeels aan de rafelranden van de maatschappij afspeelt. Je zou de sfeer van de strip wellicht als volgt kunnen schetsen:
Op een klein donker kamertje lekker tot achttienmiljoendriehonderdzesenvijftigduizendtweehonderd- drienenveertig (18.356.243) tellen op je met telrol uitgeruste rekenmachine, terwijl buiten – onder genot van een dansact van “bijna-anorexiagevallen” – de champagneflessen van hun kurken worden ontdaan, omdat een klasgenootje na jaren van uitzinnige schranspartijen eindelijk 250 kilo weegt.
Als dit soort humor absurde humor jou aanspreekt, dan raad ik je aan om heel snel met de Gapscene kennis te maken. Deze strip, die zich voor een groot gedeelte afspeelt in het tussen de besneeuwde bergtoppen gelegen Garmisch-Partenkirchen (lang geleden een gerenommeerde toeristenbestemming en ooit de woonplaats van de auteur), zal voor elke “levenskunstenaar”, “neuroot”, excentriekeling”, “ADHDer” of “autist” met een gezonde portie zelfspot een waar feest van herkenning zijn. Toch hoef je echt geen “maatschappelijk buitenbeentje” te zijn om tijdens het lezen van de “Garmisch-Partenkirchner Szenen” krom te liggen van het lachen. Iedereen die met weemoed terugdenkt aan zijn of haar wilde jonge jaren, of op dit moment in zijn of haar jonge wilde periode zit, zal de Gapscene zeker waarderen.
De lijfspreuk van de auteur luidt niet voor niks “koester het kind in jezelf”.
Eblal spaart getallen
Kip teriyaki
Bergtour
